Zabiegi fizykalne

ŚWIATŁOLECZNICTWO

Światłolecznictwo jest metodą leczenia wykorzystującą wpływ promieniowania o określonych długościach fali na organizm ludzki.

• Laseroterapia punktowa
• Promieniowanie podczerwone (IR)
• Promieniowanie nadfioletowe (UV)

Biostymulacja laserowa

Jest to proces przyspieszania lub usprawniania reakcji fizjologicznych, wywołany naświetlaniem tkanek przez promień laserowy. W laserze światło jest zebrane w jedną wiązkę. Wzbudzone fotony emitują energię w sposób niezależny na poziomie atomu, przemieszczając elektrony na jego orbitach. To zjawisko nazywamy „pompowaniem optycznym”. Promieniowanie lasera wywołuje fizjologiczne odruchy układu naczyniowego skóry, co poprawia jej ukrwienie i pobudza procesy metaboliczne i wywołuje reakcje w narządach wewnętrznych. Ma to wpływ na zwiększenie przepływu krwi, uaktywnia działanie szpiku kostnego, podnosi stężenie adrenaliny, histaminy i serotoniny, co jest mechanizmem działania przeciwbólowego.
Zastosowanie:
– w ostrych i przewlekłych mięśniobólach różnego pochodzenia
– w chorobach zwyrodnieniowych stawów
– w urazach i przeciążeniach więzadeł stawu kolanowego
– w zespołach bólowych: „bolesnego barku”, „łokcia tenisisty” i „łokcia golfisty”
– w chorobach reumatycznych
– w nerwobólach (np. nerwu trójdzielnego, rwy kulszowej)
– w chorobach skóry i trudno gojących się ranach
– w ostrym i przewlekłym zapaleniu zatok

Promieniowanie podczerwone (IR)

W fizykoterapii wykorzystuje się długości fali z zakresu 770-15000 nm. Źródłem tego rodzaju promieniowania są ciała ogrzane, a długość fali zależy od temperatury tego ciała. W praktyce zabiegowej stosuje się specjalne promienniki , które rozgrzewają się do określonej temperatury, lub specjalne żarówki, które w zależności od rodzaju żarnika emitują promieniowanie o różnej długości (lampa Sollux). Promieniowanie IR wnika, w zależności od długości fali, od 10 do 30 mm w głąb tkanek. Źródłem promieniowania podczerwonego jest Słońce. Efekty działania promieniowania IR wynikają ze stosowania ciepła. Są to: rozszerzenie naczyń krwionośnych, zmniejszenie napięcia mięśni, działanie przeciwbólowe, wzmożenie przemiany materii, odruchowy wpływ na narządy położone głębiej przez pobudzenie receptorów cieplnych skóry. Źródłem promieniowania podczerwonego o specyficznych właściwościach są także lasery.
Zastosowanie: leczenie niektórych przewlekłych i podostrych stanów zapalnych oraz zespołów bólowych, jako przygotowanie przed masażem, terapią manualną, jonoforezą, kinezyterapią.

Promieniowanie nadfioletowe (UV)

o długości fali z zakresu 100-400 nm. Zakres ten podzielony jest na 3 obszary: obszar A 400-315, obszar B 315-280, obszar C 280-200 nm. Podział uwarunkowany jest odmiennym działaniem biologicznym wymienionych obszarów. Źródłem promieniowania UV są Słońce, ciała ogrzane do wysokiej temperatury, łuki elektryczne, wyładowania jarzeniowe. W praktyce zabiegowej stosowane są specjalne promienniki zwane palnikami. Promieniowanie UV wnika do 2 mm w głąb tkanek. Do reakcji organizmu na działanie promieni UV zalicza się: powstanie pigmentu (opalenizna), wzmożenie rozpadu białek, zmniejszenie podwyższonego stężenia glukozy, synteza związków przeciwkrzywiczych, szybszy wzrost komórek naskórka, pobudzenie działania przysadki, tarczycy, nadnerczy, jajników, jąder, obniżenie podwyższonego ciśnienia krwi, zwiększenie liczby krwinek czerwonych i białych. Promieniowanie UV wykazuje działanie bakteriobójcze.
Zastosowania:
– do celów kosmetyczno – estetycznych
– do celów leczniczych m.in.: przewlekły nieżyt oskrzeli, dychawica oskrzelowa, krzywica, trądzik pospolity, czyraczność, owrzodzenia troficzne, trudno gojące się rany, utrudniony zrost kostny, stany rekonwalescencji, niedoczynność tarczycy, niedoczynność jajników. W dermatologii wykorzystuje się współdziałanie pewnych związków chemicznych podnoszących wrażliwość skóry na promieniowanie UV, oraz promieniowania UV z obszaru A (metoda PUVA stosowana w leczeniu łuszczycy).

KRIOTERAPIA ( leczenie zimnem)

• Krioterapia miejscowa

Jest to metoda leczenia polegająca na miejscowym stosowaniu niskich temperatur. W czasie trwania zabiegu ciepłota skóry może obniżyć się do -2 st C i na skutek skurczu naczyń krwionośnych utrzymywać się po zabiegu przez 1 minutę. Natomiast 4 minuty po zabiegu występuje czterokrotne rozszerzenie naczyń utrzymujące się przez 2 godziny. Powoduje to wzrost stężenia tlenu i obniżenie stężenia mleczanów i histaminy. Zimno ma decydujący wpływ na zmniejszenie szybkości przewodnictwa nerwowego i obniżenie reaktywności obwodowych zakończeń czuciowo-ruchowych. Wyzwalają się duże dawki endorfin, co powoduje uśmierzenie bólu.
Zastosowanie:
– po urazach, stłuczeniach, naderwaniu ścięgien
– w chorobach reumatologicznych i zwyrodnieniach
– w stanach zapalnych i obrzękach
– w nadmiernym napięciu mięśniowym i spastyce
– przy uśmierzaniu bólu i zwiększaniu zakresu ruchomości stawów

ULTRADŹWIĘKI (UD)

to fale akustyczne o częstotliwości drgań wyższej niż zakres słyszalności ucha ludzkiego. Drgania przenosząc się z jednej cząsteczki na następne wywołują powstanie podłużnej fali mechanicznej, co powoduje tzw. mikromasaż tkanek. Energia mechaniczna stanowi bodziec dla układu nerwowego, powodując podwyższenie progu odczuwania bólu .Efekt cieplny zabiegu powoduje wzmożoną dyfuzję wewnątrz komórki oraz w przestrzeniach międzykomórkowych. Pod wpływem działania ultradźwięków związki koloidalne w tkankach ulegają rozbiciu na mniejsze cząsteczki, lub dochodzi do ich koagulacji. Wzrasta szybkość reakcji chemicznych i nasilają się procesy utleniania, poprawia się ukrwienie. Zastosowanie:
– w chorobach zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa
– w „ostrodze piętowej”
– w stanach pourazowych: złamaniach, zwichnięciach, skręceniach, naderwaniach tkanek  miękkich, krwiakach
– w chorobach reumatycznych
– w chorobach neurologicznych: neuralgiach, zapaleniach nerwów.

Jeżeli do zabiegu stosowany jest środek farmakologiczny w postaci żelu lub maści, zabieg taki nazywamy fonoforezą lub ultrafonoforezą.

MAGNETOTERAPIA

polega na stosowaniu zmiennego pola magnetycznego. Pod jego wpływem jony znajdujące się w komórkach ciała ulegają przemieszczeniom, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej i tym samym wzmagają przemianę materii. Poprawione ukrwienie w komórce poprzez działanie pola magnetycznego wywołuje podniesienie ciśnienia parcjalnego tlenu, co powoduje lepsze wykorzystanie tlenu przez komórkę.

Zalety magnetoterapii:

• pole magnetyczne przenika równomiernie przez wszystkie części ciała ludzkiego
• zabiegi mogą być dokonywane przez ubranie, gips, bandaże itp., które nie stanowią przeszkody dla pola magnetycznego
• metal nie stanowi przeciwwskazań do stosowania zabiegu
• szeroki zakres wskazań wraz z możliwością oddziaływania na tkankę łączną
• magnetoterapia jest metodą nietermiczną

Główne oddziaływanie magnetoterapii:

• uśmierzanie bólu
• zapobieganie stanom zapalnym
• rozluźnianie napiętych mięśni

ELEKTROTERAPIA

zabiegi fizykalne z wykorzystaniem prądu małej, średniej i wielkiej częstotliwości, pozwalają uzyskać efekt zmniejszenia napięcia mięśni (efekt miorelaksacyjny), przeciwbólowy, przeciwzapalny oraz efekt stymulacji mięśniowo – nerwowej

• Do zabiegów galwanizacji używamy prądu stałego wprowadzanego do tkanek przy pomocy dwóch płaskich elektrod. Pomiędzy elektrodą a skórą pacjenta umieszcza się wilgotny podkład. Przepływ prądu stałego przez tkankę mięśniową i nerwową powoduje zmiany w ich pobudliwości, co jest wynikiem zachodzącego pod wpływem prądu przemieszczania się jonów i zmian w polaryzacji błon komórkowych.
  Zastosowanie:
  – nerwobóle
  – zespoły bólowe w chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa
  – przy utrudnionym zroście kostnym
  – w zaburzeniach krążenia obwodowego
• Jonoforeza jest to zabieg polegający na wprowadzeniu leków przez skórę lub śluzówkę za pomocą prądu stałego. W zabiegu jonoforezy wykorzystujemy działanie prądu stałego tak jak podczas zabiegu galwanizacji i działanie leków przenikających do tkanek. Jony leków nie docierają do elektrody zamykającej obwód, lecz tracą swoje ładunki na otoczkach i błonach komórkowych. W czasie od 24 do 48 godzin utrzymują swoje koncentracje i przenikają głębiej, docierając drogą krążenia do zmienionych chorobowo tkanek.
  Zastosowanie:
  – przeciwzapalnie, odczulająco – jon wapnia
  – bakteriobójczo, aseptycznie – jony metali
  – znieczulająco, przeciwbólowo -jon lignokainy
  – zmiękczająco na tkankę łączną (blizny) – jon jodu
  – w chorobach reumatycznych
• W zabiegu elektrostymulacjistosujemy prądy małej częstotliwości złożone z impulsów o różnym przebiegu i częstotliwości , których parametry możemy dowolnie regulować i dowolną ilość razy powtórzyć. Cechą tych prądów jest zdolność wywoływania w czasie ich przepływu skurczów mięśni szkieletowych. Celem zabiegu jest pośrednie pobudzenie w wyniku stymulacji właściwego nerwu i bezpośrednie pobudzenia mięśnia .
  Zastosowanie:
  – zapobieganie zanikom odnerwionych mięśni
  – odbudowa upośledzonych mięśni np. po porażeniach lub po zdjęciu opatrunku.
• Prądy DD – diadynamiczne ( Bernarda) są to prądy impulsowe o niskiej częstotliwości i charakteryzują się działaniem dynamogennym, to znaczy: przenikaniem w głąb tkanek. Ten czynnik ma właściwości wzbudzania względnie zwiększania pobudliwości, a więc przywracania tkankom ich normalnego, fizjologicznego dynamizmu (siły i napięcia). Podczas zabiegu w krótkim czasie kilkakrotnie zmieniamy rodzaj prądu . Działanie prądów DD, w zależności od ich rodzaju, polega na przekrwieniu, efekcie przeciwbólowym, zmniejszeniu napięcia lub stymulacji mięśni. Jest to działanie miejscowe i stosunkowo płytkie. Zastosowanie:
  – w przewlekłych stanach bólowych, nerwobólach i mięśniobólach
  – w stanach pourazowych z obrzękiem
  – w zesztywnieniu stawów
  – w stymulacji mięśni w niedowładach wiotkich
  – przy zwiększonym napięciu mięśni gładkich.

• Prądy Träberta charakteryzują się silnym działaniem na wybrane struktury układu nerwowego. Poprzez działanie tych prądów na układ nerwowy uzyskuje się na drodze odruchu poprawę ukrwienia i odżywienia tkanek również w przypadkach zaburzeń krążenia obwodowego. Zabieg stosowany w leczeniu: nerwobólów, zespołów niedokrwiennych kończyn, wspomaganie w leczeniu trudno gojących się ran.
• Prądy TENS stosowane w terapii bólu przewlekłego i ostrego, w leczeniu trudno gojących się ran i owrzodzeń oraz zaburzeniach zrostu kostnego. Z powodzeniem stosowane również w stymulacji mięśni szkieletowych. Zaletą prądów TENS duża efektywność działania.

• Prądy IF – interferencyjne (Nemeca) są to prądy średniej częstotliwości, skrzyżowane. Zasada działania polega na wprowadzeniu do tkanek 2 obwodów prądów zmiennych o średniej częstotliwości: 1 obwód – 4000 Hz, i 2 obwód – 4100 Hz. W miejscu nałożenia prądów wytwarza się nierównomierne pole elektryczne obejmujące stosunkowo duży obszar ciała Prądy interferencyjne przenikają głęboko w tkanki, nie powodując spadku napięcia przy przechodzeniu przez skórę. Łagodzą ból , zwiększają ukrwienie, usprawniają przewodnictwo nerwowe nerwów ruchowych oraz podwyższają próg czucia nerwów czuciowych.
  Zabiegiem zbliżonym do prądów interferencyjnych są AMF – premodulowane prądy średniej częstotliwości.
• Stymulacja wg Kotz’a, inaczej zwana rosyjską, służy do wzmacniania siły mięśniowej i zwiększenia masy mięśnia, na które oddziałuje prąd. Stosuje się ją na mięśnie o obniżonym napięciu, zanikające po unieruchomieniach, lecz zdrowych. Nie stosuje się tej terapii na mięśnie częściowo i całkowicie odnerwione.

Cennik Świadczeń:

L.p.	Zabiegi Fizykalne	Cena [PLN]
1	Prądy wszystkie	15
2	Laser	15-20
3	Pole magnetyczne	20
4	Ultradźwięki	15-20
5	Lampa solux	15
6	Krioterapia	20-25